بی معرفتای سایت چطورین

    

پرنده هم قفس هم خونه من زمستون رفت و شد فصل پریدن
همین دیروز تو از این خونه رفتی ولی از اومدن چیزی نگفتی
تو را در حنجره یک دشت اواز تو را در سر هوای خوب پرواز
من اینجا خسته و غمگین و تنهام نمیدونم که میدونم تا فردا
چی میشد اون هوای برفی و سرد تو رو راهی این خونه نمیکرد
بهار کاغذین خونه من تو را راضی نکرد اخر به موندن

من عادت میکنم با درد تازه جدایی شاید از من؛ من بسازه
دلم تنگه دلم تنگه برایت نگاهم با نگاهت داشت عادت
تو اونجا با گلای رنگارنگی من اینجا پشت دیوارای سنگی
تو با جنگل؛ تو با دریا؛ تو با کوه منو اندازه یه فصل اندوه.

من عادت میکنم با درد تازه جدایی شاید از من؛ من بسازه
دلم تنگه دلم تنگه برایت نگاهم با نگاهت داشت عادت