اصیل و نجیب مثل همه اقوام ایرانی

    

این دیوانگیست..
که همه رویاهای خود را تنها بخاطر اینکه
یکی از آنها به حقیقت نپیوسته رها کنیم

که از همه گلهای رُز تنها بخاطر اینکه
خار یکی از آنها در دستمان فرو رفته متنفر باشیم

که امید خود را به همه چیز از دست بدیم بخاطر اینکه
در زندگی با شکست مواجه شدیم

که از تلاش و کوشش دست بکشیم بخاطر اینکه
یکی از کارهایمان بی نتیجه مانده


که هیچ عشقی رو باور نکنیم بخاطر اینکه
در یکی از آنها به ما خیانت شده

این دیوانگیست ...

که همه شانس ها را لگدمال کنیم بخاطر اینکه
در یکی از تلاشهایمان ناکام مانده ایم


به امید اینکه در مسیر خود هرگز دچار این دیوانگی ها نشویم
و به یاد داشته باشیم که همیشه

شانس های دیگری هم هستند
دوستی های دیگری هم هستند
عشق های دیگری هم هستند
نیروهای دیگری هم هستند
و افق های بهتری هم هستند

تنها باید قوی و پُر استقامت باشیم
و همه روزه در انتظار روزی بهتر و شادتر از روزهای پیش باشیم ...