اصیل و نجیب مثل همه اقوام ایرانی

     

توی کارش موفق بود!
عروس که شد، قید کار کردن را زد.
چهار گوشه‌ی کار را بوسید به کل خانه نشین شد.
گفت:"شوهرش دوست ندارد کار کند."
گفت:خیلی کیف دارد به خاطر کسی که دوستش داری،
خانه نشین شوی، حتی اگر عاشق کارت باشی،
حتی اگر توی خانه ماندن را دوست نداشته باشی

لبش می‌خندید چشم‌هایش اما نه...
غم چشم‌هایش را نمی‌توانست قایم کند.
این آخرها هر وقت می‌دیدمش توی خودش بود.
دلم می‌خواست ازش بپرسم برای آدمِ دیگری عوض شدن،
چطور است؟ مزه دارد؟!
بعد دیدم بهتر است آدم‌های غمگین را سوال پیچ نکنم!
چقدر خوب است یک نفر باشد
آدم را همان‌طوری که هست دوست بدارد!

    

5 بهمن حاضر خدایا به امید تو

    

مرمر جمع کن بساطتو خواهر هیچکس از من خاطره نداره
خب نفر بعدی

    

این دیوانگیست..
که همه رویاهای خود را تنها بخاطر اینکه
یکی از آنها به حقیقت نپیوسته رها کنیم

که از همه گلهای رُز تنها بخاطر اینکه
خار یکی از آنها در دستمان فرو رفته متنفر باشیم

که امید خود را به همه چیز از دست بدیم بخاطر اینکه
در زندگی با شکست مواجه شدیم

که از تلاش و کوشش دست بکشیم بخاطر اینکه
یکی از کارهایمان بی نتیجه مانده


که هیچ عشقی رو باور نکنیم بخاطر اینکه
در یکی از آنها به ما خیانت شده

این دیوانگیست ...

که همه شانس ها را لگدمال کنیم بخاطر اینکه
در یکی از تلاشهایمان ناکام مانده ایم


به امید اینکه در مسیر خود هرگز دچار این دیوانگی ها نشویم
و به یاد داشته باشیم که همیشه

شانس های دیگری هم هستند
دوستی های دیگری هم هستند
عشق های دیگری هم هستند
نیروهای دیگری هم هستند
و افق های بهتری هم هستند

تنها باید قوی و پُر استقامت باشیم
و همه روزه در انتظار روزی بهتر و شادتر از روزهای پیش باشیم ...